ภาคสองครับเกียวกับความรักของลุงคิงส์ เนี่ย....ๆ ...สมัยเด็กๆ น้องๆ ผู้ชายเคยมีคนมาถามไหมครับว่าโตขึ้นจะมีแฟนกี่คน....ลุงคิงส์ก็ตอบๆไปตามภาษาซื่อ ว่า 100 คน ตอนอยู่อนุบาลเนอะ....แหมใครๆ ก็ชมว่าเก่งๆ เราก็ดีใจที่มีคนชม แล้วบังเอิญเป็นพวกฝังใจซะด้วย.....ก็เลยจำติดร่องสมองมาว่า โตขึ้นต้องมีแฟน 100คน ทั้งๆ ที่ตอนนั้นยังไม่รู้เลย ว่าแฟนคืออะไร แล้วต้องทำอะไรกันบ้าง
พอขึ้นอนุบาลสองลุงคิงส์ก็เลยเริ่มทำตามปฏิภาณที่ตั้งใจไว้ว่าจะมีแฟน100 คนโดยเริ่มจากการไล่กอดเพื่อนๆ ในห้องและคนอื่นๆ รวมทั้งคนครูด้วย...เป็นแฟนตุให้หมด...อ๊อดๆ ๆ ๆ ๆ สำเร็จครับ โดนคุณครูดุแล้วก้อเรียกไปห้องครูใหญ่...โดยมีโจทย์ร่วม10คนยืนร้องไห้.....จากวันนั้นก็ไม่เคย คิดมีแฟนจนถึง ชั้นมัธยมต้น...เริ่มแตกเนื้อหนุ่มโดยร่องสมองยังมีความจำเลือนรางอยู่เกี่ยวกะแฟน 100คนฝังลึกอยู่โดยไม่รู้ตัวว่าเราต้องการอะไรความรักหรือว่าแฟน....ก็เห็นใครสวยน่ารักก็ชอบไปทั่ว เริ่มจากเพื่อนในห้อง...ตอนนั้นมีเพื่อนสนิทอยุ่ครับ ชื่อไอ้วิโรจน์ ก็เชื่อใจมันครับบอกเพื่อนสนิทว่าเราชอบใครบ้าง เฮ้ย....นายห้ามบอกใครนะ เนี่ยๆ เราชอบคนนี้ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตอนเช้ามาครับ เพื่อนทั้งห้องรู้หมดเลย....ว่าเราชอบสาวๆ คนไหนบ้าง...--*
พอก่อนดีกว่าไหมสำรับภาค2นี้ อืม...ความจริงน่าจะเป็นภาคแรกนะ...แต่ว่าพอดีมีเล่าไปแล้วในตอนแรก นี่ก็เลยเป็นภาคสองครับ ....
